Amo

"Amo estas stranga sento" kantas en Kion ajn la sveda rovkgrupo Persone. Kiu el ni neniam amis, pasiiĝis, suferis pro amo?

Ĉu amo estas nobla sento aŭ iluzio? Kemia elverŝo de substancoj aŭ ĉu instinka emo de la homo? Ĉu la amo finiĝas post iom da tempo?

Kiel trovi amon? Ĉu scienco povas helpi nin ami pli trankvile? Ĉu vi havas sperton pri amo, kiun vi ŝatus kundividi? Verku por Kontakto! 

Homeopatio kaj la debato pri la scienca scio! Kontakto 2018:2 en la reto!

Saluton!

En la jaro 2010, nelonge antaŭ mia redaktoriĝo, aperis en Kontakto artikoloj pri Medicino (n-roj 236 kaj 237 ―  vi povas ilin elŝuti en la retejo de UEA), inter kiuj la bonega "Homeopatio: la diluita medicino" de Aleksej Vodovozov, Rusio, kiun tradukis kaj aperigis la tiama redaktoro, Paŭlo Mojaĵev. La tempo pasis kaj fine de la pasinta jaro mi ricevis novan artikolon pri homeopatio, ĉi-foje originale verkitan de Matthieu Desplantes. Denove la sama temo, pli-malpli samaj konkludoj: Ĝi ne funkcias!

Legante ĝin, mi tuj memoris pri la malnovaj numeroj kaj pensis ke ĉi-foje estus bone havi artikolon, kiu povus doni alian vidpunkton al la afero pri alternativaj kuracmetodoj. Tamen la klopodo ne vere sukcesis, anstataŭe, ne mankis kritikoj al la temo kaj ĉefe al homeopatio. Do mi decidis fari nekutiman aferon. Ĉar sano interesas min multe, mi faris esploron kaj verkis mem artikolon. Kaj en ĝi, mi klopodis informi iom pri la historio de la scienco kaj iom inversigis la demandon: Kial tiom da skeptiko? Kiel statas la ordinara kuraca sistemo? Ĉu ĝi estas tiom prifierinda kiel ĝi sin montras?

Pluramemo - Novaj difinoj kaj defioj en amrilatoj. Kontakto 2018.1 en la reto!

Mi nuntempe legas libron de la 1990-aj jaroj nomatan Mi pensas, do mi trompiĝas, de Jean-Pierre Lentin. Ĝi parolas pri la eraroj de la plej eminentaj scienculoj. Pitagoro, Pasteur, Newton, Einstein kaj multaj aliaj, ĉiuj ― en iu punkto de sia vivo  ―  faris gigantajn erarojn. Tamen, eraro estas nepra, esenca. Per multaj eraroj kaj sukcesoj progresas la scienco.  Ankaŭ la kulturo, la moroj kaj kutimoj progresas laŭ la tempo. Ĉu ne devas iel same evolui niaj homaj kaj amrilatoj? 

Ĝuste tiun temon tuŝas la ĉefartikoloj en la nuna numero. Ĉar ĝi tiklas niajn plej intimajn arojn da sentoj ― nome la amo ― ĝi estas polemika kaj iom tabua. Alice Andrès el Francio klarigas kio ĝi estas, kaj ke ekzistas pluraj tipoj de pluarmemaj rilatoj. Ŝi ankaŭ prezentas la defiojn, kiujn alfrontas la pluramemuloj. Aliflanke,  Nadia Rie Kondo (plumnome Nadipedia) el Pakistano dubas pri la praktika eblo rilati plurameme kadre de siaj viv-kutimoj. Des pli bone ke pri tiu temo verkas du virinoj – laŭ mi gravas reliefigi la historie subkonsideratajn opiniojn de la virinoj, precipe en tia amrilata kunteksto.