Brazilo Brulas - La incendio en nacia muzeo kaj en politika konflikto al kiu Roger Waters ĵetis brulaĵon

Estas kanto, kiu diras en sia poezio ion kiel:"Ni antaŭeniras du paŝojn kaj revenas unu, sed ĉiam daŭrigas". Se paroli pri la politika situacio en mia lando, Brazilo, triono de miaj samlandanoj konsentos ke ni ja retropaŝis, triono ke ni avancis, dum la alia parto tute ne pensas pri tio. Miasperte, militarismo kaj la giganta konservatismo, strebanta ĉesigi la nehaltigeblan homan progreson, estas sendube signo ke la paŝoj reen estis multaj.

Antaŭ du jaroj, Jair Bolsonaro estis apenaŭ konata nacia deputito. Li fakte nur ek(fi)famiĝis kiam, ĉe la voĉdono por la forigo de la eks-prezidantino Dilma, li parole omaĝis al eksa generalo, konata torturanto de nia ne tre fora militista diktaturo (1964-1985). Kiel homo, kiu diras tiom da absurdaĵoj, povas fariĝi prezidanto? Ne facilas respondi. Sed mi persone tion aŭguris jam ekde kiam D. Trump iĝis prezidanto de Usono.

Cifereca Mono: Kiel ĝi utilas al ni?

Kelkaj temoj estas tiom popularaj, ke ili ne facile eluziĝas. Tio estas la okazo pri tiu ĉi eldono. Kvazaŭ eĥoj de niaj diskutoj en pasintjaraj numeroj, kiam la ĉefartikoloj pritrakitis monon, la temo revenas sur niaj paĝoj, en iom alia formo tamen. Nun la debato koncentriĝas sur virtuala mono. La demando pri cifereca mono estis ne tiom profunda en la pasintjaraj artikoloj. Tiam la plej fama cifereca valuto ― Bitmono ― ankoraŭ ĝuis statuson de "monero de la estonteco". Nun ĝi estas rigardata iom alie.

La kvanto da elektra energio, kiun postulas la transakcioj kaj "minado" de tiu mono, estas absurde granda. Inter aliaj malavantaĝoj, ĝi nun estas rigardata de kelkaj kiel "monaĉo". Tion asertas Robert Nielsen en artikolo, kiu malgraŭ tio proponas ke Esperantujo havu propran ciferecan valuton. Aliflanke, Jens Spillner prezentas al ni socimedian retejon, kiu kompense al popularaj afiŝoj, pagas la aŭtorojn per alia cifereca mono. El ambaŭ kontribuoj eblas havi pli bonan superrigardon pri la nova modo de la cifereca mono kaj kiel ili povus ― ĉu nun aŭ estontece ― utili al ni.

Sporto: Ĉu vere socie virta? Kontakto 2018:3 en la reto!

Ni preparas ĉi tiun numeron dum okazas la Futbala Mondpokalo en Rusio. Por la plejmulto de la homoj ĝi estas festo, kiu ligas multajn naciojn danke al la sporto. Mi supozas ke por multaj, tiaj internaciaj sportaj eventoj estas unu el la malmultaj ŝancoj, kie oni povas iom koni pri aliaj nacioj kaj sperteti, ĉefe per televido, internaciecon. Ili ne konas la eblojn, kiujn prezentas Esperanto rilate al internaciumado.

Sendube sporto ebligas grandajn emociajn festojn por la popolo. Ĉu sportoj havas tamen nur virtecon? La artikolo de Luc Gouverneur prezentas alian flankon de la sportoj. Flanko, kiun malofte oni emas pritrakti, ĉar ĝi montras ke sporto estas nek sankta nek bona por la socio, kiel foje ĝi emas aspekti. Ne antaŭjuĝu nin, ke ni estas kontraŭ sportoj kaj ke ni volas frakasi la popolan festemon kaj feliĉon per niaj kritikoj. Ni jam publikigis
artikolojn, kiuj omaĝas la bonajn ecojn de sportoj (vidu ekz. n-rojn 249 k 262). Sed ĉar nenio estas simpleca se ni atente rigardas, ni ankaŭ bonvenigas malsimilajn vidpunktojn de la aferoj kaj ni certas ke ĉiuj gajnos el tiu pripensado.